Vogels zongen, vrienden dansten. Dromen vlogen, zorgeloos vrij
Lachend op weg naar nu en naar later. Gierend en zingend, verlangend naar meer
Een lijf vol vertrouwen, fietsend door straten, totaal onbezorgd langs alle gevaren
Natuurlijk wel, soms zat het tegen. De wereld en wij, tegenover elkaar
Haar storm, harde regen, intens koude nacht.
Het deerde niet. De zon kwam terug, de maan hield wacht

Plots was het over. Vertrouwen verloren, verlaten op straat
Vogels vervlogen, dropen rap af. Klanken verstomden, vrienden verdwenen
Stiltes verschenen. De zomer bleef uit, geen zon en geen maan
Huizen op slot, luiken potdicht, angst om te slapen. Zelfs als we droomden, steeds maar verdwalen
Nergens nog plek om ons veilig te wanen. We keken naar buiten, de wereld keek terug
Nam ze al afscheid? Het deerde ons niet

Struikelen, kruipen, huilen en duiken. Schuilen in armen, op bergen van vrees
Schimmen op muren. Hoe lang gaat dit duren? We willen naar buiten
We durven nog niet
Opbeurende woorden tillen en trekken. We vinden de weg, terug naar ons lijf
Praten en praten. Pijnlijke plekken, we raken ze aan, laten ze zijn
Vertrouwen, weer vallen, doorgaan, opnieuw. Muren van angst, we breken ze af
Weg uit de diepte, standvastig naar boven. Al jouw geweld, we stoppen het hier

Wij zijn de vogels, de klanken, de dromen. Wij zijn de bomen. Rechtop en fier
We laten je achter, claimen de nacht terug. We kruipen niet terug, in kille cocons
Hand in hand met de sterren blijven we buiten. Want weet je?
De maan is ook van ons