Ik zat ’s ochtends in de trein op weg naar de toneelschool. Er kwamen twee mannen tegenover me zitten. Ze kwamen binnen met een sixpack bier en waren duidelijk in een jolige bui. Ik sloeg een biertje af maar maakte wel een beleefd praatje met de mannen. Hier had ik een inschattingsfout gemaakt want hoewel er meerdere passagiers in de buurt zaten, had ik beter een andere plek kunnen zoeken. De trein stopte op Amsterdam Centraal en ik wilde uitstappen. Eén van de mannen stak zijn hand uit om mij de hand te schudden. Ook ik stak mijn hand netjes uit. Onze handen reikten naar elkaar maar op het laatste moment veranderde de man van richting. Zijn hand greep vol in mijn kruis.

Dit is niet het enige incident waarbij een man zomaar in mijn kruis greep. Ik heb het vaker meegemaakt. Zelfs een keer toen ik aan het werk was. En toch kan het heel veel erger. Ik ken vrouwen bij wie het niet bij grijpen is gebleven. In die zin heb ik geluk gehad. Gek toch eigenlijk dat ik dit schrijf? Wat een geluksvogel ben ik hè dat het bij mij alleen maar bij grijpen is gebleven?

Wereldwijd krijgt 1 op de 3 vrouwen te maken met seksueel geweld. Daarom steek ik mijn middelvinger op en loop ik in de nacht van 11 op 12 maart 20 km door Rotterdam. Op plekken waar je normaal gesproken als vrouw niet zou kunnen lopen. Ik zou het fantastisch vinden als je een kleine donatie wil geven. Plan International zal dit besteden aan projecten gericht op de bescherming van meisjes en jonge vrouwen tegen seksueel geweld. Alvast heel erg bedankt!